KATALOG KSIĘGOZBIORU

Dodatkowe informacje

• Autor/redaktor: ROMAN KUBICKI
• Rodzaj publikacji: Artykuł w czasopiśmie
• Tytuł czasopisma: Art Inquiry
• Numer tomu/zeszytu: 13
• Wydawnictwo: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
• Rok wydania: 2011
• ISSN: 1641-9278
• Nr katalogowy: 1450
• Słowa kluczowe/key words: a masterpiece of art, homelessness of a work of art, non-homelessness of a work of art, destruction of a work of art
• Tytuł tomu: The Homelessness of Art
• Streszczenie:

  O ZMIERZCHU DZIEŁ SZTUKI W ŚWIECIE SZTUKI
  
  Mottem artykułu jest ironiczna wypowiedź Jerzego Ludwińskiego, wybitnego polskiego krytyka i teoretyka sztuki: „Na wernisażach największe zainteresowanie sztuką jest wtedy, kiedy tłum gości szczelnie zasłoni obrazy.” Wychodzę od założenia, że sztuka dotąd zawsze skutecznie chroniła inność przed śmiertelnym grzechem banalności. Albowiem do niedawna dzieła sztuki starały się powiedzieć zawsze to samo jakoś inaczej; zapraszały do estetycznych podróży, które urzekały swą pełnią i samodzielnością. Dziś jednak dzieła są chyba inne inaczej. Inna jest także ich bezdomność. W artykule wyodrębniam dwa typy niebezdomności (a zatem i bezdomności) : zastaną i zadaną. Ta druga jest częścią doświadczenia tzw. sztuki autonomicznej. Dzięki swej bezdomnej kondycji tzw. sztuka ponowoczesna dobrze i adekwatnie towarzyszy naszej współczesnej duchowości. Tym razem zagrożeniem dla wolności jest bowiem nie brak domu, lecz jego omnipotencja i wszechobecność gwarantowane przez konsumpcyjną popkulturę. Wszak obowiązuje zasada: Bez względu, gdzie jestem, jestem jakoby u siebie. Dlatego sztuka stawia na bezdomność, gdyż to właśnie w niej odważnie rozpoznaje sytuację optymalną dla każdej wolnej egzystencji. Patronem jest, rzecz jasna, Nietzsche, który radził, aby wielkości człowieka szukać tam, gdzie najmniej swojsko się czujemy. Jeśli wierzyć Nietzschemu, wybór życia autentycznego oznacza rezygnację z idei domu jako czegoś statycznego, stabilnego i zastanego. Tylko w tym domu możemy bezpiecznie dla swej ludzkiej godności mieszkać, który w sposób niezwykle szczery i ambitny zapowiada w naszym życiu pojawienie się kolejnych mutacji niepewności i niejasności. Bezdomna sztuka jest znakiem rewolucji, której wciąż nie mamy odwagi się bać.

• Abstract:

  The motto of the article is an ironic statement made by Jerzy Ludwiński, a prominent Polish art critic and theorist. I start with the premise that so far art has successfully protected otherness from the mortal sin of banality. Because until recently, works of art always tried to say the same thing in some different ways; they invited us to join them on aesthetic journeys which entranced us with their fullness and independence. Today, however, works of art probably differ differently. Their homelessness is different as well. Here I distinguish two types of non-homelessness (and thus homelessness): extant and set as a task. The latter is part of the experience of the so-called autonomous art. Owing to its so-called homeless condition, postmodern art is a good and adequate companion of our contemporary spirituality. This time the threat to freedom is not the lack of a home, but its omnipotence and omnipresence ensured by popular consumer culture. After all, the principle is: No matter where I am, I am supposedly at home. Therefore, art focuses on homelessness, as it is there that it courageously recognizes the situation as optimal for every free existence. The patron is, of course, Nietzsche, who advised us to look for the greatness of man where we feel least at home. If Nietzsche is right, choosing an authentic life means giving up the idea of home as something static, stable and ambient. Only the homes which are ambitious portents of further mutations of uncertainty and ambiguity are safe for our human dignity. Homeless art is a revolution we still do not have the courage to be afraid of.

• Link do Księgarni ŁTN: Księgarnia
• Link do portali zakupowych: ePNP